අවුකන පිලිමය

>> Saturday, August 13, 2011

ඇසේ මතුවන කඳුළු බිදු ගෙන
ඔබේ සිරිපා දොවන්නම්
හදේ මැලවෙන් කැලෑ මල් ගෙන
ඔබේ සිරිපා පුදන්නම්

නොඅදහා බුදු කෙනෙකු දෙවියෙකු
මානයෙන් වල්මත්ව සිටි මම
ගලක් යැයි ඔබ සිතා සිටියෙමි
තෙතක් හෝ කිසි දයාවක් නැති
ගලින් කල ඔබ හදින් වෑහෙන
මහා කරුණා ගුණය නො පෙනිණි.

අහිංසක හදවත්හි උපදින
මෙලෙක් සංකල්පනා සිතුවිලි
ගලින් කළ ඔබහටම මිස ලොව
ගලින් කළ අයට නෑඟෙයි

කෙලෙස් මළ පිරි නුවර අතහැර
බවුන් වඩනට වනේ වැඩි ඔබ
සොයා ආයෙමි පොළෝ තලයේ
අනෙක් පිහිටක් නොමැති වූ විට

ඉහළ නිල්වන් අහස විනිවිද
නැඟෙන ඔබගේ යෝද බුදු බඳ
මගේ නෙත සිත මෝහනය කර
මගේ කුදු බව පසක් කොට ඇත

ඔබේ පාමුල බැගෑපත් ලෙස
වැටී අයදිමි අනේ සාමිනි
ජීවිතේ යම් පලක් ඇත්නම්
කිමැයි ඒ මට කියා දුන මැන.


සක්වාලිහිණි, පිට 53-54


0 අදහස්:

  © Blogger templates Shiny by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP